- adgero
- 1.
aggĕro ( adg- ), āvi, ātum, 1, v. a. [agger].I.Lit., to form an agger, or to heap up like an agger; hence, in gen., to heap up, pile up (cf. cumulare; only poet. and in post-Aug. prose):II.
aggerat cadavera,
Verg. G. 3, 556:Laurentis praemia pugnae aggerat,
id. A. 11, 79:ossa disjecta vel aggerata,
Tac. A. 1, 61; 1, 63.—Transf.A.To heap up, i. e. to augment, increase:B.incenditque animum dictis atque aggerat iras,
Verg. A. 4, 197, and 11, 342:omne promissum,
Stat. Th. 2, 198.—To fill, fill up:C.spatium,
Curt. 4, 2.—Aggerare arborem, in gardening, to heap up earth around a tree in order to protect the roots, Col. 11, 2, 46.2.ag-gĕro ( adg- ), gessi, gestum, 3, v. a.I.To bear, carry, convey, bring to or toward a place; with ad or dat. (in Plaut. freq.; in the class. per. rare; in Cic. perh. only once;* II.more freq. in Tac.): quom eorum aggerimus bona, quin etiam ultro ipsi aggerunt ad nos,
Plaut. Truc. 1, 2, 16:mihi his aggerunda etiam est aqua,
id. Rud. 2, 5, 27; so id. Cas. 1, 1, 36; Varr. R. R. 3, 17, 6: luta et limum aggerebant, Cic. ap. Non. 212, 16:ingens Aggeritur tumulo tellus,
Verg. A. 3, 63:quadrantes patrimonio,
Phaedr. 4, 19 (20):aggesta fluminibus terra,
Plin. 17, 4, 3, § 28:aggerebatur caespes,
Tac. A. 1, 19.— Trop., to bring forwards, lay to one's charge:probra,
Tac. A. 13, 14:falsa,
id. ib. 2, 57.—To stick together soft masses:haec genera (laterum ex terrā cretosā factorum) non sunt ponderosa et faciliter adgeruntur,
Vitr. 2, 3, 35.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.